Om Turkije beter te kunnen begrijpen zullen we helaas toch een eindje terug moeten gaan in de geschiedenis. Als we deze 2 landkaarten vergelijken zal U het e.e.a. wel opvallen.

Het is Turkije vóór de Eerste Wereldoorlog en na dit wereldconflict. Wat het verdrag van Versailles voor Duitsland werd, moest de Vrede van Sèvres voor Turkije worden. Er volgde nog wat oorlogen aldaar na dit verdrag, maar alles bij elkaar genomen komt het er op neer dat Turkije zwaar gehavend uit de strijd is gekomen. Alle oliebronnen waren onder de overwinnaars Groot Brittannië en Frankrijk verdeeld. Het huidige grondgebied van Turkije is het oude Anatolia + een stuk grond met gefrustreerde volken als Koerden en Armenen. Zo’n oplossing na een overheersing of gewonnen oorlog is de Engelse formule zoals we die overal over de wereld zien. Nadien werd Turkije op het westerse spoor gezet door Mustafa Atatürk. Het moge duidelijk zijn dat tijdens WO I er in het Midden-Oosten 2 krachten tegengesteld waren. 1) De Duitsers hadden alle belang bij het bewaren van de eenheid in het Ottomaanse Rijk en 2) de Britten + de Fransen wilden het uiteen trekken om vervolgens daar kolonies te stichten of bevriende relaties in het regeringszadel te helpen. Het is deze bewustwording die in het Midden-oosten langzaam doordringt en waarmee we hier in het Westen nog vaak mee te maken zullen krijgen. De Britten en de Fransen hebben er voor gezorgd dat het Ottomaanse verleden uit de geschiedenisboeken bleef in het onderwijs aldaar. Veel Turken hebben als gastarbeiders pas hier in Nederland en Duitsland er voor het eerst van gehoord. De Turkse president Erdogan - geschrokken van de staatsgreep uit de hoek van imperium USA - voert daarop overduidelijk deze begrijpelijke “Ottomaanse” koers en speelt handig in op de gevoelens, zowel in eigen land als in de Arabische wereld. Zeker nadat de EU (als vazal van de USA zijnde) voor Turkije totaal onbereikbaar is geworden. Door de mislukte staatsgreep van 5 juli 2016 alsmede de politieke gevolgen die daar aan werden verbonden is Turkije veelvuldig onderwerp van gesprek in de media. Turkije ambieerde voorheen een lidmaatschap van de EU. Zelfs voor een eventuele toetreding tot de €uro was het land niet ver van de finish. Met de cijfers van 31-12-2016 hadden ze een staatsschuld van 33 % v.h. BNP. (EU gemiddeld 94%) en een begrotingstekort van 1,2 % v.h. BNP (EU gemiddeld 2,1 %) Alleen de inflatie, de rente op staatsleningen en de stabiliteit van hun munt de Turkse Lire laten te wensen over. Maar het zag er hoopgevend uit. Ware het niet dat er een enorme olieplas is gevonden voor de Zwarte kust en voor de kust van de Middellandse Zee. Met name die in de Zwarte Zee is van belang. Weliswaar 6 km diep, breukvlakken in de aardkorst, aardbevingen bij de vleet. Maar toch.... De olie is van topkwaliteit en de hoeveelheid.... daar zijn de Saoedi’s jaloers op. Stel dat Turkije bij de EU gekomen zou zijn en de €uro het betaalmiddel was geworden + de olievelden worden ontgonnen. Dat betekent dat Europa haar olie tegen €uro’s kan inkopen en zich kan terugtrekken op de valutamarkt voor de aankoop van US$$.  Op dat moment is het lot van de US$ bezegeld. Die implodeert op het zelfde moment. De EU zou de macht over de USA kunnen krijgen i.p.v. andersom. En zo stond Obama voor een dilemma (die nog toen nog geloofde dat Hillary Clinton zijn opvolgster zou worden).... Wat nu? Stug vasthouden aan de Heartland Theory waarin Turkije van groot belang is voor omsingeling en isolatie van Rusland en Iran? Of toch kiezen voor een sterke US$ op langere termijn? Daar wist de CIA (Waar Rothschild veel te zeggen heeft) wel raad op.... Een staatsgreep plegen, die laten mislukken, en vervolgens president Erdogan flink op de kast jagen. Het plan werkte perfect. Er is nog nooit zo’n grote wig tussen Turkije en Europa geweest. Donald Trump doet er nog een schepje bovenop om aan de opstandige Koerden die bij de Turks/Syrische grens wonen wapentuig te leveren. We zien dat Poetin er garen bij spint en met deze vette geostrategische buit er vandoor kan gaan. Inmiddels heeft Erdogan bij Poetin het S400 luchtafweersysteem gekocht die aan onze Patriot-raketten veruit superieur is. Moet U nagaan... Een Nato-lid die zich met Russisch wapentuig indekt wat veruit superieur is aan welk NATO-systeem dan ook.... Hierover is in NATO-kringen de nodige paniek ontstaan. Turkije staat op de nominatie om zowel van de Shanghai Cooperation Organisation (SCO) als van BRICS lid te worden. Dat betekent: Vaarwel NATO & vaarwel EU voor Turkije. Turkije richt haar blik op het oosten en de landen uit het voormalige Ottomaanse Rijk, stuurt troepen naar Qatar die haar aardgas het liefste via Iran naar Europa ziet stromen. Een optie waar Iran, Irak, Syrië en uiteraard Turkije heel blij mee zijn en de Saoedi’s het nakijken geeft op een extra zakcentje.

Koerdistan zoals reeds geschreven: Ook hier voor een groot deel een uitvinding van de Britten. Het zelfde recept als bij het Israëlisch-Palestijnse conflict. De Koerden kozen tijdens de Eerste Wereldoorlog de kant van Sebastopol - de Turkse sultan - in de hoop daarmee een Koerdistan te kunnen verkrijgen. Maar de oorlog verliep anders en daarmee was men verder van huis dan ooit te voren. Lees het verhaal maar eens over de Koerdische leider Mahmud Barzanji en U weet meteen wie verantwoordelijk zijn voor het bloedbad wat onder de Armeniërs is aangericht. Daar waar de Britten zijn geweest ziet men altijd het zelfde spoor van verdeel en heers. Grenzen door volken die bij elkaar horen en grenzen om volken heen die nog een appeltje met elkaar te schillen hebben. Zo ook de Koerden. Ook hier weer een bron van vluchtelingen die uiteraard eveneens niet in de USA of in het British Empire welkom zijn. Nee, laat dat de EU (continentaal) maar uitzoeken. Samen met de CIA hebben de Koerden een grote bron van inkomsten uit de heroïne-smokkel. De smokkel-route loopt van Afghaanse papavervelden door Pakistan > Perzische golf > Saoedi Arabië > via Irak naar Oost Turkije. De Koerdische heroïne-smokkelaars zijn voorzien van Amerikaans wapentuig. Deze wapens schieten dwars door de kogelwerende vesten van de Turkse politie. Deze kogelwerende vesten zijn op hun beurt weer geleverd door...... Amerika. En die noemen dat “War on Drugs”!! Het is maar dat U een beetje compleet beeld krijgt van wat zich daar afspeelt.